Jesienny wiersz

poniedziałek, 15 września 2008

Pytasz mnie: - Czy mamy jesień?
-Tak, kochana to już wrzesień!
Szybsze zmierzchy, chłodne ranki.
Nad łąkami mgieł firanki.

Jabłka w sadzie się rumienią.
Liście żółkną i czerwienią.
Szorstki szelest suchej trawy.
Krok kotki wolny, niemrawy.

Dojrzały już jarzębiny.
Krzyk żurawi z oziminy.
Dym się snuje z kartofliska.
Szarość pustego ścierniska.

Wczoraj słota, dzisiaj słota.
Dużo deszczu, więcej błota.
Za oknami wiatr, szaruga.
A w kominku płomień mruga...

Kiedy serca dwa gorące.
Oczy jak ogień płonące.
Kiedy dłoń się z dłonią splata.
Jest jesienią pełnia lata.

Grajewo, 15 września 2008
Józef Matyskieła

czwartek, 25 kwietnia 2024

Krówka Matylda Poznaje Meksyk

środa, 24 kwietnia 2024

Rajd Pojazdów Zabytkowych

Komentarze (3)

Kopirajter

poniedziałek, 15 września 2008

Szanowny Panie Józefie. Miło jest przeczytać wiersz, w którym jest zawarty szczery opis zwiastunów jesieni no i w końcu ciepła płynącego z wnętrza ludzi, którzy nawet jesienią odczuwają właściwości lata.
Jeśli Pan pozwoli, to mimo braku czasu, odniosę się do jednej zwrotki.

Jesienny wiersz

>Jabłka w sadzie się rumienią.
Liście żółkną i czerwienią.
Szorstki szelest suchej trawy.
Krok kotki wolny, niemrawy.<

Wiersz jest rymowany, sylabotoniczny itd. Według mnie w ostatnim wersie tej zwrotki zagubił Pan i przerzutnię, i rytm. Sugeruję, (jeśli nie obrażam) układ jak niżej:

>Jabłka w sadzie się rumienią,
Liście żółkną i czerwienią.
Szorstki szelest suchej trawy,
Kotki wolny krok niemrawy.<

Przepraszam za uwagę i życzę twórczości w pełni metaforycznej jak w wartości frazy: >Oczy jak ogień płonące<.
Pozdrawiam gorąco - Kopirajter

Marta

środa, 17 września 2008

Chociaż jeszcze jestem młoda, to już pojmuję tak wybitną twórczość autora.
Wiersz jest bardzo piękny, chętnie przeczytam następny.

Man Daryn

niedziela, 21 września 2008

Brawo, panie Józefie! Nareszcie ktoś w Grajewie pisze rytmiczne, rymowane, normalne wiersze. A ja bardziej sobie cenię klasykę od białego, bezrymowego bełkotu...