(Nie)wymarzony urlop

Człowiek haruje okrągły rok, wstaje ciut świt, kładzie prawie przed północą – bo zawsze jest coś do zrobienia – w myślach mając, że czeka na nas kilka dni przysługującego urlopu, ze względów ekonomicznych niezaplanowanego w tropikach, spędzanego na miejscu. I co? Na zewnątrz 16 stopni Celsjusza ( w najcieplejszym momencie dnia), silny wiatr, smagający po plecach deszcz, dziecko chorujące na anginę i wzmagająca na sile frustracja, bo w głowie wciąż żywy obraz słonecznych dni, błogiego wypoczynku w hamaku, ciszy z książką w ręku, kubkiem wody z cytryną i listkami mięty…
Trudno jest uratować taki urlop…nie odczaruję przecież choroby, nie będę walczyć z pogodą…a szkoda. 
Każdy dzień roku wygląda podobnie, marzy się o wypoczynku, nic nie robieniu, ciepłym powietrzu, oderwaniu od firmowych spraw i korytarzowych, niezrozumiałych dla mnie, obrzydliwych rozgrywek i fałszywych twarzy.  

Ale nie poddaję się, kuruję dziecko, jadę do kina na premierowy film z rodziną, potem na chwilę wyskakuję nad pobliskie jezioro, robię wypad do stolicy Podlasia, fundując dzieciakom miejskie atrakcje i kuchenne specyfiki. Żałuję jedynie, że pogoda wciąż płata figle, bowiem wieczory na tarasie też wyglądałyby inaczej…
Obiecałam sobie nadto, iż w tym roku absolutnie jednego dnia nie poświęcę porządkowaniu szaf, układaniu, przekładaniu, bieganiu ze szmatką do kurzu czy płynem do okien, praniu i wielogodzinnym staniu przy desce do prasowania z żelazkiem w ręku. W końcu robię to przez cały rok, każdego dnia, co weekend. Gdzie są moje wakacje? Mój wypoczynek? Mój wolny czas?

Człowiek jest jednak dziwnie zaprogramowany. Źle. Kobiety są dziwnie zaprogramowane. Wszystko potrafimy ogarnąć, zorganizować, dowieźć, przywieźć a dla siebie żałujemy wypoczynku. Tak żałujemy, jakbyśmy same sobie odbierały ten przywilej. Głupie zrobienie paznokci raz do roku, w sezonie, u kosmetyczki to przeliczanie czasu, który gdzieś z tyłu głowy uważamy za stracony, bo można było np. przygotować obiad. Wiem, że to głupie, podświadomie chcemy być idealne, ale tak się nie da. W sumie, po co być idealną? Czy to zagwarantuje nam szczęście? Absolutnie w to wątpię i wiem, że w ostatecznym rozrachunku i tak niewiele osób doceni poświęcony wszystkim dookoła czas ,  z łatwością skomentuje brudny kubek w zlewie, nie zauważy bolącego krzyża, dlatego drogie Panie, świat naprawdę się nie zawali, gdy podarujemy sobie odrobinę wypoczynku, czego i sobie życzę.

(kpw)